Beste Andre-Pierre

Baie dankie vir jou terugvoer. Ek dink dit is die regte ding om te doen deur formeel apologie aan te teken teenoor die Rektor vir die oordeelsfout wat jy begaan het in die plasing van die sogenaamde resensie wat sy persoon en karakter 'n oneer aangedoen het.

Jy moet seblief nou net nie in die volgende slaggat trap wat sake verder kan vererger nie: dit is om die indruk te wek dat jy onder druk van watter aard ookal (veral van binne die US) geplaas is om verskoning aan te teken. As jy wil hê dat die bona fides en eerlikheid van jou apologie wyd aanvaarding moet vind (ook by die Rektor) dink ek dit moet 'n spontane en opregte handeling van jou kant af wees. Ek stel voor dat jy iets in dier voege stel: jy het by nabetragting en deeglike herbesinning oor die plasing van die sogenaamde resensie besef dat dit 'n oordeelsfout was. Dit was nie net beledigend teenoor die Rektor nie, maar dit het ook implikasies vir die handhawing van die goeie naam van die Universiteit. In jou hoedanigheid as redakteur onderskryf jy die letter en gees van Die Matie se gedragskode en na deeglike beredenering, het jy tot die besef gekom dat jy nie genoegsame oorweging aan alle relevante oorwegings verleen het nie -- die goeie naam van die Rektor en Universiteit inkluis. Jy wil daarom jou en die koerant se opregte verskoning aanbied aan die Rektor en die US Raad vir die plasing van die ongewenste resensie van Breyten Breytenbach. Die Matie wil hom ook omomwonde van Breytenbach se uitsprake distansieër.

Ek dink as jy dit op hierdie manier doen, sal jy effektief die skade kan beperk. Eindelik is dit jou keuse en niemand kan vir jou voorsê hoe jy die saak moet hanteer nie. Ek wil jou maar net van goeie raad bedien.


Ek het hierdie brief as 'n ultimatum beskou. Ek het geweier om hierdie woorde te plaas, en eerder "in my eie manier" (so sou Eikestadnuus by later aanhaal) verskoning vra. Ongeag hoe ek dit buitendien sou benader, dit sou voorkom asof ek 'gedwing' is om dit te plaas.