Ter viering van Breyten Breytenbach se 67e verjaarsdag (wat vandag is) haal ek een van sy tronkgedigte aan wat my aan 'n paar goed hier op Stellenbosch laat dink en opgeneem is in 'Die ongedanste dans' wat my redaksie as 'n afskeidspersent aan die einde van my termyn vir my gegee het:

wanneer dit reen moet daar eikebome wees
om diepte en donkerte aan die reen te gee
en so die dag volmaak te maak - 'n dag
dan om in die bed te klim met 'n appel
en 'n meisie -
'n langhaarmeisie want die vag soos spinnekopbloei
moet teen die laken bly skitter -
en heeldag hou julle daardie vrug wandelende
en vry tussen julle
sonder om met die hande daaraan te raak
veral sonder om dit te laat val uit die boom -
op en af langs al die kontoere
nou sy aan sy dan dy aan dy
naand gly-gly gestut op die elmboe
met die reenvrug altyd tussen jou en my
(oppas vir die kraters!) -
so hou jy die ou gebeente disselklop